నేను రాసిన కొన్ని క్రుకీలు ..
| వేదన నీనుండి దూరంగా పోవాలనుకున్నప్రతిసారి కొన్నివేల సార్లుమరణిస్తూఉన్నా నీ గుర్తులను చెరపాలనుకున్న ప్రతీసారి గుండెల్లో వేదన సంద్రమై నన్నుముంచేస్తుంది నీ నుండి దూరం గా పోవాలనీ నేను వేసే ప్రతి అడుగును వెలకట్టలేని నీ ప్రేమ పాశం వెనిక్కిలాగేస్తుంది నాలో నిరంతరం నీతోయుద్దం జరుగుతూనే ఉంది ఏమి చెప్పి ఆపాలి..ఈ సమరాన్నితుదిలేని ఈ జీవనపయనాన్ని |
నిరీక్షణ ఎన్ని యుగాల నిరీక్షణ నీ రాక వచ్చినట్లే వచ్చి వెనిక్కి తిరిగి పోయావెందుకు ? ఎన్ని జన్మల అనుభందం ఈ భందం పెనవేసుకొని ఇంతలోనే ముడి విప్పిపోయావెందుకు ? ఎన్ని పౌర్ణమి లు ,అమావాస్యలు ,వచ్చి పోయాయో గుర్తు అయినా లేదు. నీవు తప్ప ఈ జీవితం లో ఒక్క మిణుగురు పురుగు కాంతి అయినా కనిపిస్తుందని చూసే నాకు ఏకంగా నిండు పౌర్ణమినే చూపించావు అది మొదలు నిత్యం చూస్తూనే ఉన్నా పిచ్చిదానిలా ... రోజు వెన్నెల ఉండదని తెలిసినా ! నిశబ్దం గా శూన్యం లోకి చూస్తూ ఉన్న నా జీవం లేని కన్నుల తడి లో మెరుస్తుంది నీ రూపమే నని నీకెలా చెప్పను |
| నిర్వేదం |
| స్వేచ్ఛ ఇంక నీ కాళ్ళకి దారం కట్టను. |
| నీవు ఎగురు నిర్భయం గా . |
| నీ రహదారి లో చిత్రాలు గీయను. |
| నీవు నడువు నిస్సంకోచంగా . |
| నీ మనసుకి వెల్లాడను. |
| నీవు జీవించు నిరబ్యంతరంగా గా |
| గొంతుక దాటని పాటలా, |
| రాయలేని అక్షరం గా, |
| చెప్పుకోలేని వేదనలా, |
| వినిపించని సముద్రపు ఘోషలా, |
| పిచ్చివాని రోదనలా, |
| చేరుపలేని గీతలా, |
| నల్లని కన్నుల్లోతడి ఆరని కన్నీటి చుక్క గా , |
| నన్ను ఇలాగే ఉండిపోని. |
| నిన్ను మార్చలేని,మరచిపోని నానిస్సహాయతను మన్నించు. |
